ഒരു ലക്ഷ്യം തെറ്റിയ യാത്ര: 3 വഴിയിൽ തങ്ങാത്ത മഴ

"നീയിപ്പോ കാശിക്ക് പൂവാ , നിനക്കിതു എന്തിന്റെ കേടാ ?"

"പോകുന്നത് കാശി ക്കല്ല ; ടെസ്റ്റ്‌ പാസ്സായിട്ടു വേണം "

അച്ഛന്റെ കൈയ്യിലിരുന്ന ഹാൾ ടിക്കറ്റ്‌ അടക്കം ചെയ്ത ബ്രൌണ്‍ കവർ തിടുക്കത്തിൽ വാങ്ങുന്ന തിനിടയിൽ മുഖം നോക്കാതെ പറഞ്ഞു .ബനാറസ് ഹിന്ദു യൂനിവേര്സിടി  മെഡിക്കൽ കോളേജ് .മറ്റു സംസ്ഥാന ക്കാർക് സീറ്റ്‌ ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഒന്ന് എഴുതി നോക്കാമെന്ന് കരുതി . പ്രയത്നം ചെയ്യുന്നവർക്ക് ഫലം ഇഛിക്കാം .ഭാഗ്യം ഒരുപക്ഷേ ഉത്തര പ്രദേശ ത്തിലാ ണ് എങ്കിൽ . അത് വിട്ടു കളയേണ്ട .

ടെസ്റ്റ്‌ എഴുതാൻ നാഗ്പൂർ വരെ പോണം . ആദ്യമായാണ് ഇത്രയും ദൂരേക്ക് യാത്ര .

ഇനി യാത്രയുടെ ഒരുക്കങ്ങൾ .

മദ്രാസ്‌ വരെ പോകാം . അവിടെ സോമമാമൻ ഉണ്ട് . പിന്നെ അവിടെ നിന്ന് നാഗ്പൂർ വരെ വേറെ വണ്ടി കയറണം .

തൃശ്ശൂർ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ പോയി രണ്ടു മണിക്കൂർ വരിയിൽ നിന്നു . അമ്മയുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും പൈസ സംഖടിപ്പിച്ചത് അഛൻ അറിയാതെ ആയിരുന്നു . ടിക്കറ്റ്‌ ബുക്ക്‌ ചെയ്തു . കാലത്ത് മദ്രാസിലെത്തുന്ന കൊച്ചി മെയിൽ . പിന്നെ വൈകീട്ട് ഗ്രാൻറ് ട്രങ്ക് എക്സ്പ്രസ്സ്‌ ; നാഗ്പൂർ വരെ .

വിവരത്തിനു സോമമാമനെ ഒരു ഇൻലന്റ് എഴുതി അറിയിച്ചു .

പിന്നെ രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു പ്രോഫെസ്സരെ പോയി കണ്ടു . മൂന്ന് ദിവസമെങ്കിലും ക്ലാസ്സ്‌ കളയണം .

കുഴപ്പമില്ല , അനുവാദം കിട്ടി .

അഛൻ എന്ത് പറയും എന്ന് അറിയാമായിരുന്നു .

ആദ്യം കയർത്താലും പിന്നെ ശാന്തനായി സമ്മതിക്കും എന്ന് അറിയാമായിരുന്നു .

ഒറ്റയ്ക്ക് പോയി വഴി തെറ്റുമോ എന്ന ഭയം മാത്രമായിരിക്കും .

എതിർത്താൽ പ്രയോഗിക്കാൻ കയ്യിൽ ബ്രഹ്മ്മാസ്ത്രവും കരുതി .

അഛന്റെ കോളേജു ജീവിതത്തിലെ ആരും അറിയാത്ത ഒരു കഥ . അമ്മായിമാർ പറഞ്ഞറിഞ്ഞ കഥ .

അച്ഛനും കൂട്ടുകാരൻ സിദ്ധനും (Medimix) കോളേജിൽ നിന്ന് നാടുവിട്ട് മദ്രാസിൽ പോയ കഥ .

ഇതായിരുന്നു മനസ്സിൽ കരുതിയ വാചകം "ഞാൻ പോകുന്നത് പരീക്ഷ എഴുതാനാ ; അല്ലാതെ അഛനും കൂട്ടുകാരനും പരീക്ഷയിൽ തോറ്റ പേടിയിൽ പാലക്കാടു നിന്ന് നാട് വിട്ട പോലെയല്ല "

ആ മുറിപ്പെടുത്തുന്ന വാചകത്തിന്റെ ആവശ്യം വന്നില്ല .

യാത്ര ക്കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു ; "നമ്മുടെ ചന്ദ്രൻ പണ്ട് നാഗ്പൂർ ആയിരുന്നു ; മോഡേണ്‍ ബേക്കറിയിൽ . അവന്റെ അടുത്ത് പോയി വിവരം പറഞ്ഞാൽ മതി . നാളെ തന്നെ ഇടപ്പള്ളിയിൽ പൊക്കൊ ."

പിന്നെ ഊഷര മണലിൽ കുതിർത്തു കാലവർഷം കടന്നു വന്നു.

കോളേജിൽ നിന്നും പാതിവഴിയിൽ മഴ തുടങ്ങി .

ഒരു കയ്യിൽ കുടയും മറ്റേ കയ്യിൽ ഹാൻഡിൽ ബാറും പിടിച്ചു ചതിക്കുഴികളിൽ വീഴാതെ സൈക്കിൾ ചവിട്ടി .

പിന്നെ മാലാഖ വളവിലെ ത്തിയപ്പോൾ എതിരേ വന്ന കൊച്ചിക്കാരന്റെ സീഫുഡ് ലോറി കുടയെ കാറ്റിൽ പറത്തി .

ആകെ നനഞ്ഞു . ഇനി കുട പിടിച്ചു ഒരു കിലോമീറ്റർ ചവിട്ടിയാലും പ്രയോജനമില്ല .

പോസ്റ്റ്‌ മാൻ ദേവസ്സി മഴക്കോട്ടു ധരിച്ചു ചായക്കടയിൽ . എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ചോദിക്കാതെ പറഞ്ഞു .

"കത്തുണ്ടായിരുന്നു ; ഒഫീഷ്യൽ അല്ല ..."

കഴിഞ്ഞ രണ്ടു മാസമായി ഇന്ത്യയിലെ അമ്പത് മെഡിക്കൽ കോളേജുകൾ ലക്ഷ്യമാക്കി കത്തുകൾ വിട്ടത്

ദേവസ്സിക്ക് ജോലിയുണ്ടാക്കി . അതിൽ അയാൾക് അതിശയം ആയിരുന്നു ആദ്യം  .എല്ലാ ദിവസവും ആ കൊച്ചു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് മെഡിക്കൽ കോളേജുകളുടെ വിലാസവും പേറി വിവിധ സംസ്ഥാന ങ്ങളിൽ നിന്നും വന്ന കത്തുകൾ എന്നെ തേടി മാത്രമായിരുന്നു . ഒരിക്കൽ മേൽവിലാസം ശ രിയാകാതെ എൻറെ ഇനിഷ്യൽ മാത്രമായി എത്തിയ അപേക്ഷാ ഫോറവും ദേവസ്സിയുടെ കുശാഗ്ര ബുദ്ധി മൂലം എനിക്ക് തന്നെ കിട്ടി .

ഒരു വിധം വീട്ടിലെത്തി .

 സൈക്കിൾ ഉയർത്തി മഴ നനയാതെ ഇടുങ്ങിയ വരാന്തയിൽ കയറ്റി വച്ച് പ്ലാസ്റ്റിക്‌ കവറിൽ ഭദ്രമായി റബ്ബർ ബാണ്ട്  കെട്ടിയ പുസ്തകക്കെട്ടു കാരിയറിൽ നിന്നെടുത്തു ചവിട്ടു പടികൾ കയറി .

പാ ന്റിന്റെ കാലുകളിലെ നനവ്‌ രണ്ടു കയ്യിലും പിഴിയുന്നതിനിടയിൽ അമ്മ യുടെ ശ ബ്ദം ചെവിയിലെത്തി ; "സോമന്റെ കത്തുണ്ട് ; അവൻ പറയുന്നത് പോക്ക് മാറ്റുന്നതാ നല്ലതെന്ന് ; നിനക്ക് ദെഷ്യാവും എന്ന് ഞങ്ങൾക്കറിയാം ; ചുഴലിക്കാറ്റിലും മഴയിലും ആന്ധ്രയിൽ തീവണ്ടി പ്പാളങ്ങൾ ഒലിച്ചു പോയിരിക്ക്യാ "

"ഞാൻ വായിക്കട്ടെ കത്ത് . ഞാൻ ആന്ധ്രക്കല്ല പോകുന്നത് " ;ദൃതിയിൽ മുടിയിലെ മഴ തുള്ളികൾ മുഖത്ത് നിന്നും വടിച്ച്‌ മാറ്റി . "നിനക്ക് ഒന്ന് തല തൊർതീട്ടു പോരെ ഈ കത്ത് വായന ?"

"ഞാൻ പോകാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ച് തന്നെയാ ;അടുത്തയാഴ്ച ആവുമ്പോഴേക്കും

എല്ലാം ശ രിയാകും ; ആന്ത്രയിൽ ഇത് എല്ലാ കൊല്ലവും ഉള്ള കാര്യമാ "

"ഈ മൂത്തവരുടെ ഉപദേശം നിനക്ക് നല്ലതിനല്ലേ ? നിനക്ക് പിന്നെ മനസ്സിലാകും ."

ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു .

ഇത് ഒരു വടം വലി മാത്രം . ഒരറ്റത്ത് ഞാൻ ; എന്റെ ഭാവി വിധിക്ക് സ്വയം വിട്ടുകൊടുത്തു എങ്ങോ ചെന്നെത്താതെ ഇരിക്കാൻ മാത്രം പിടിമുറുക്കുന്നു ; എതിർ പക്ഷത്ത് എന്റെ ബന്ധുക്കൾ ,കാലവർഷം ,കർശ നമായ പ്രവേശ നപ്പരീക്ഷകളും നിയമത്തിന്റെ തട്ടു മുട്ട് മുള്ള് വേലികളും .

ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം ഉറക്കച്ചടവുമായി ഒന്നാം നമ്പർ പ്ലാട്ഫോമിൽ ഇറങ്ങി .തീവണ്ടിയുടെ വശം ചേർന്ന് കൂട്ടിയിട്ട തയിര് നിറഞ്ഞ തകരപ്പാട്ട കൾക്കും പഴക്കുലകൾ ക്കുമിടയിൽ വഴിയൊരുക്കി നടന്നു .

"മദ്രാസ്‌ ജങ്ങ്ഷൻ " മൂന്നു ഭാഷകളിലും .

പിന്നെ കണ്ടു . ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു ബഞ്ചിൽ തന്നേയും കാത്ത് .

സോമമാമൻ .

'പത്രത്തിലൊന്നും കണ്ടില്ലേ . വണ്ടികൾ ഒന്നും ഓടുന്നില്ല ."

"അപ്പോ എന്റെ ട്രെയിൻ ?"

"ഭാഗ്യത്തിന് GT പോകുന്നുണ്ട് ; വഴിമാറിട്ട് ; ...പോകാൻ തന്നെ യാണ് തീരുമാനം അല്ലേ ?"

ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ സോമമാമൻ ചോദിച്ചു .

"അല്ലാതെ , പിന്നെ ?"

(തുടരും )

ഇത് നേരത്തെ എഴുതിത്തുടങ്ങിയ    "ഒരു ലക്ഷ്യം തെറ്റിയ യാത്ര"  യുടെ    ഒരു അദ്ധ്യായം മാത്രമാണ്