സന്തോഷം തരുന്ന ഇച്ഛാഭംഗങ്ങൾ~ 2

 

2. ബ്രൂട്ടൽ കട്ടകൾ

നാട്ടിക SNൽ പഠിക്കുമ്പോളാണ്, കാന്റീന്റെ അടുത്ത് മൂന്നിഞ്ചിന്റെ രണ്ട് G.I. പൈപ്പ് പച്ചക്കറി ക്കടകളിൽ ഓണത്തിന് നേന്ത്രക്കൊലകൾ തൂക്കിയിടാൻ പോലെ ഉയരുന്നത് കണ്ടത്.

ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. അതിനടുത്തായിരുന്നു ചോറ്റുപാത്രം കഴുകാൻ യുവതീയുവാക്കൾ ഉച്ച സമയത്ത് ചാമ്പ്പൈപ്പ് അടിച്ചിരുന്നത്. 

ഞാൻ അവിടെ അധികം സമയം ചിലവിട്ടിരുന്നില്ല. 

കാരണം അത് മലയാളം ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റും , കോളേജിൽ PE ഡയറക്ടർ ആയ എന്റെ എളേശ്ശന്റേയും ആസ്ഥാന ഡയറക്ട് റാഡാർ ഡിസ്റ്റൻസിലായ സ്ഥലമായിരുന്നു. 

അന്നൊക്കെ "ലൈനടി" എന്ന ശ്രൃംഗാരത്തിന് ധാരാളം മാവിൻ ചുവടുകൾ കെമിസ്ട്രി ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റിന്നടുത്തുണ്ടായിരുന്നു.

മേൽപ്പറഞ്ഞ ഇരുമ്പ് പൈപ്പ് ജലവിതരണം നടത്തുന്നതിനാണെന്ന് കരുതിയ എനിക്ക് തെറ്റി. 

പിറ്റേന്നു കോളേജിൽ നേരത്തെ എത്തിയ സമയത്ത് കാമ്പസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന സസ്യജാലങ്ങളിൽ ഏതൊക്കെ കുടുംബപ്പേര് പറയാൻ(പഠിക്കുന്ന സബ്ജക്ട് മാറ്ററിൽ പെട്ടത്) കഴിയും എന്ന് പരീക്ഷിക്കുന്നതിനിടയിൽ ആ പൈപ്പുകളിൽ എന്റെ ക്ളാസ്സ് മേറ്റ് രണ്ട് കൈയും വച്ച് പൊത്തിപ്പിടിച്ചു കയറി. 

"ഡാ അത് വേണ്ട്രാ, സീൻ കോണ്ട്രാ" എന്ന് അന്നത്തെ ചുള്ളൻ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞ് പിൻതിരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും, ഒറ്റ ശ്വാസത്തിന് , "ഇത് ജിമ്മിനുള്ളതാസ്റ്റാ" 

എന്ന് പറഞ്ഞു അവൻ അതിൽ പിടിച്ച് ഉയർന്നു.

അന്നൊക്കെ നമ്മുടെ സമകാലീനർ എന്ത് ചെയ്താലും അത് നമ്മളും ചെയ്തിരിക്കണം എന്നുണ്ട്. നമുക്കും ചെയ്യാൻ പറ്റും എന്ന ഒരു ധൈര്യവും.

കയ്യിലുള്ള റൂബിയേഷിയിലും, യൂഫോർബിയേഷിയിലും പെട്ട സസ്യ ജാലങ്ങളെ താഴെ ഫ്രേമിൽ ചവിട്ടിക്കൂട്ടാതെ സൈഡാക്കി ഞാൻ രണ്ട് കൈകളും വെച്ച് "പൊത്തോ, നിന്നെ ഇപ്പം ശരിയാക്കാടാ" എന്നും പറഞ്ഞു പിടിച്ചതുമാത്രം ഓർമ്മയുണ്ട്; പുറത്ത് ഏതോ ആവശ്യമില്ലാത്ത ഒരു ലിഗമെന്റ് "നിങ്ങളെവിടെയ്ക്കിസ്റ്റാ ഒരു ബെല്ലും ബ്രേയ്ക്കുമില്ലാതെ" എന്നും പറഞ്ഞ് വെലക്കി.

പിന്നെ ആവശ്യമില്ലാത്ത  ആ പണിക്ക് പോയില്ല.

മേലാകെ എണ്ണപെരട്ടി, രണ്ട് ഭാഗത്തേയ്ക്കും ചെരിഞ്ഞ് വേണാട് എക്സ്പ്രസ്സിൽ ടോയ്‌ലറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന മുഖഭാവത്തോടെ, സ്റ്റേജിൽ ബ്രൗൺ കളറിലുള്ള ബ്രീഫുമിട്ട് പൊളപ്പിക്കുന്ന രണ്ട് പേര് അന്ന് കോളേജിലുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ പേര് പറയാതെ ചെമ്മാപ്പിള്ളി കട്ട, പുളിഞ്ചോട് കട്ട എന്ന പേരുകൾ വിളിച്ച് ഞാൻ തൃപ്തിപ്പെട്ടു.

പിന്നെ വല്ലപ്പോഴും റേഷൻ കടയുടെ അടുത്ത് പോകുമ്പോൾ അവിടുത്തെ അഞ്ച് കിലോ കട്ടി ഒറ്റക്കൈയിൽ പോക്കി. "ദാ ഇത്രേയുള്ളൂ" എന്ന് പറയുന്നിടത്ത് എന്റെ ഭാരോദ്വഹനം അവസാനിച്ചു.

അന്നത്തെ ചിന്തയിൽ സ്റ്റേജിൽ ഷർട്ടിടാതെ കയറുക എന്നത് ലേശം "ശ്ശ്യേ" ആയിരുന്നു. 

മസിൽ വന്ന് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ കാണാൻ ഭംഗിയുണ്ട്. വെയിലത്ത് മസിൽ കാണുന്ന തട്ടത്തിന്റെ മെറ്റീരിയലോ പൊക്കാളി ചെമ്മീൻ പിടിക്കുന്ന നെറ്റോ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ ബനിയനോ ടീഷർട്ടോ ആവും കട്ടകളുടെ വേഷം.

അന്നത്തെ നടപ്പ് സ്റ്റൈൽ ആണെങ്കിൽ പട്ടിച്ചെവിയൻ മൂന്നിഞ്ച് വീതിയുള്ള കോളറുള്ള ഫ്ളവർ ഷർട്ടും, ഉപ്പൂറ്റിയുടെ ഭാഗത്ത് മാത്രം പകുതി അലൂമിനിയം പല്ലുള്ള സിപ്പ് വച്ചു തയ്ച്ച പാവാട ബെൽ ബോട്ടവും.

താഴെ അതിനകത്ത് കൊക്കാലയിലെ ടയർ റീട്രെഡ് ചെയ്യുന്നിടത്തുനിന്നും വാങ്ങിച്ച മൂന്നു നാലിഞ്ച് ഉയരം സോളിട്ട പ്ളാറ്റ്ഫോം ഷൂവും ആണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് എന്റെ അറിവിൽ നാട്ടിലെ കട്ടകൾ ടെസ്റ്റോസറ്റീറോൺ വേണ്ടത്ര ഉത്പാദിപ്പിച്ചിട്ടും ഒരു ലൈനും കിട്ടാതെ പാർശവത്ക്കരിക്കപ്പെട്ടത്.

അന്ന് അവരെല്ലാം കോളേജിൽ വരുന്നത് പാപ്പന്മാരോ അളിയനോ ഗൾഫിൽ നിന്നും കൊണ്ടുവന്ന ബ്രൂട്ട് എന്ന സ്പ്രേയും അടിച്ചായിരുന്നു.

എനിക്കാണെങ്കിൽ (ബുദ്ധിക്ക് ശേഷം) എറ്റവും തലയിൽ വികസിച്ച ശേഷിയെന്ന് പറഞ്ഞാൽ സ്കോട്ട് ലാന്റ് യാഡിലെ അൽസേഷ്യനുപോലുമില്ലാത്ത ഘ്രാണ ശക്തിയാണ്. അത് പലപ്പോഴും എന്നെ പീഡിപ്പിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന് സന്തോഷത്തോടെ വെളുത്ത ചെറുനാരങ്ങ അച്ചാർ കണ്ണടച്ച് വായിലിട്ടാൽ  അതിന്റെ ഫാക്ടറിയിൽ ഒരുപിടി കരിംജീരകം കൊണ്ടു വന്നിട്ടുണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് പറയാൻ കഴിയും.

കട്ട+നെറ്റ്ബനിയൻ+ബ്രൂട്ട് എന്ന a+b+c ആൾ സ്കയർ ആണ് എന്റെ ഓർമ്മയുടെ ഫോർമുല.

കൊല്ലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു.

ന്യൂയോർക്ക് സിറ്റിയിൽ ഇന്റേൺഷിപ്പ്.

 അന്ന് റിട്രീറ്റ് എന്ന ഒരു പരിപാടിയുണ്ട്. ചരൽക്കുന്നിലെ ശിബിരം എന്നൊക്കെ പ്പറയുന്നതുപോലെ. പട്ടിപ്പണിയെടുത്ത് "ഫൂബാർ" ആയ മുപ്പതോളം വരുന്ന ഞങ്ങളുടെ ജോലിയിൽ നിന്നും മാറിയുള്ള റിലാക്സിങ്ങും "എന്ത്കൊണ്ട് നിന്നെപ്പോലെയുള്ളവർ ഈ ജോലിയിൽ വീണ്ടും അതീവ ശ്രദ്ധയോടെ തുടരണം" എന്ന് ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റ് വ്യംഗ്യമായി പറയുന്ന, തുല്യ ദുഖിതർ മനസ്സ് തുറക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ദിവസമാണ് അത്. 

മൂന്ന് നാല് ആശുപത്രിയിൽ പഞ്ഞിക്കായ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു പോലെ പോയതുകൊണ്ട് ഓറിയെന്റേഷൻ കഴിഞ്ഞ ശേഷം കാണാത്തവരെപ്പോലും അന്ന് കാണാൻ സാധിക്കും. എന്റെ കോളേജിൽ സമകാലീകയല്ലാതെ പഠിച്ച മറ്റൊരു ഇന്റേൺ ആയ ചെമ്പൂക്കാവിലെ ദെജീ ജോണിനെ ഞാൻ വീണ്ടും കണ്ടത് അന്നാണ്. 

നല്ലൊരു ദിവസമായിരുന്നു.

ഫോർട്ട് ഹാമ്മിൽട്ടൻ കമ്മ്യൂണിറ്റി ക്ളബ് എന്ന സിറ്റിയുടെ അറ്റത്തുള്ള ചെത്ത് സ്ഥലം.

അന്ന് ട്രെയിനിങ്ങിൽ വരുത്തേണ്ട മാറ്റങ്ങളും അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദ്ദേശങ്ങളും ഒരു കവറിലിട്ട് കൊടുക്കണം. അത് സംഘാടകർ പൊട്ടിച്ച് വായിച്ച് ബോർഡിൽ തൂക്കിയിട്ട വെള്ളപ്പേപ്പറിൽ എഴുതും. ഒരേ കാര്യം തന്നെ വന്നാൽ അത് എഴുതുകയില്ല.

ഞങ്ങളുടെ ബാച്ചിൽ "കട്ട" എന്ന് വിളിക്കുന്നതായി ഞാൻ ആരേയും ജോലിത്തിരക്കിൽ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല.

കവർ പൊട്ടിച്ച് വന്ന ആദ്യത്തെ നിർദ്ദേശം, 

"നമുക്ക് സ്വന്തമായി റെസിഡൻ്റ്സിന് മാത്രമായി ജിം വേണം". 

അത് പറയാൻ കാരണമുണ്ട്.

 ബാലീ ടോട്ടൽ ഫിറ്റ്നസ് എന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയ  കിട്ടുന്ന നാമമാത്ര ശമ്പളത്തിൽ എല്ലാദിവസവും പോകാവുന്ന ജിമ്മുകൾ നഗരത്തിലുണ്ട്.

പെണ്ണും രണ്ട് പിള്ളാരുമുള്ള എനിക്ക് ഇനി ബോഡി ഫിറ്റ്നസ് ഒന്നും ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു.  ജോലി തുടങ്ങിയപ്പോൾ ധരിച്ചിരുന്ന സക്രബ് മീഡിയമായിരുന്നു, അതിപ്പോൾ സ്മോൾ സൈസ് ആയി മാറി. 

റിട്രീറ്റിൽ എന്റെ കവർ പൊട്ടിച്ചു വായിച്ചപ്പോഴേയ്ക്കും പേപ്പറിൽ എഴുതാൻ സ്ഥലം തികയാത്ത സ്ഥിതിയായി. അതിലേറേ നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ ഐവറുകളി.

അവസാനം നാലുമണിക്ക് ഹോൾ കാലിയാക്കാനുള്ള തിരക്കും. 

ഞാനത് മറന്നു.

ആ ആഴ്ചയിലെ പ്രോഗ്രാം ഡയറക്ടർ മീറ്റിങ്ങിൽ വിളമ്പരം വന്നു.

"നിങ്ങളുടെ ജിം എന്ന സുന്ദരമായ ആവശ്യത്തിനായി ഒരു ബിൽഡിങ്ങിന്റെ  താഴത്തെ നിലയിലുള്ള മുറികൾ ഞങ്ങൾ എടുത്തിരിക്കുന്നു. അതിന്റെ കീ ആവശ്യമുള്ളവർ സെക്രട്ടറിയെ കണ്ട് പേരെഴുതി വാങ്ങുക, നിങ്ങൾക്ക് 24 മണിക്കൂറും അതിനകത്ത് കയറാം".

ഇത് കേട്ടവശം മൂന്നാം നിലയിലേയ്ക്ക് രാഗത്തിന്റെ ഗേറ്റ് മാറ്റിനിക്ക് തുറക്കുന്ന സമയത്തെ ഓട്ടം പോലെ പുരുഷന്മാർ ഓടി.

നമുക്ക് പതുക്കെ മതിയെന്ന് വിചാരിച്ചു ഞാൻ ഇടിക്കാനൊന്നും പോയില്ല.  പിന്നെ വെറുതെ കിട്ടുന്നത് ആവണക്കെണ്ണയായാലും കുടിക്കാമല്ലോ എന്ന് കരുതി ഞാനും വാങ്ങി.

ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു.

എന്നും ജിം എന്ന് പറയുന്ന ആ സ്ഥലത്ത് പോകണമെന്ന് വിചാരിക്കും, പക്ഷേ വേറേ നല്ല ചിന്തകൾ മനസ്സിൽ വരുമ്പോൾ അതങ്ങനെ മാഞ്ഞുപോകും. 

അതുവഴി കുടുംബവുമായി ഒരു പോസ്റ്റ് കോൾ ദിവസം ഈവനിംഗ് വാക്കിനിറങ്ങിയപ്പോൾ ഭാര്യയെ സ്ഥലം കാണിച്ചു. "ഇതാണ് ഞങ്ങളുടെ പുതിയ ജിം."

"അയ്യോ ! അപ്പോൾ ചേട്ടന് ഫ്രീയായി പോകാമല്ലോ?" എന്ന് സഹധർമ്മിണി ഉവാച.

അങ്ങനെ ലഗ്നം ഒത്തു വന്ന ഒരു ബ്രാഹ്മ മുഹൂർത്തത്തിൽ കുളിച്ച്, ബ്രൂട്ടിനു പകരം അന്ന് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന Axe  എന്ന സ്പ്രേയും അടിച്ച്  അഡിഡാസിന്റെ ഒരു ടീഷർട്ടും ഒരു അയഞ്ഞ പാന്റുമിട്ട് ഹോസ്പിറ്റലിനു പിന്നിലെ രണ്ട് നിലക്കെട്ടിടത്തിന്റെ മുൻ വശത്തെ വാതിൽ തുറന്നു. 

ട്രെഡ്മിൽ, വെയിറ്റ്സ്, എലിപ്റ്റിക്കൽസ്, ബഞ്ച് പിന്നെ പേരറിയാത്ത കുറേ മെഷീനുകളും രണ്ട് മുറികളിലായി ഉണ്ട്. എയർ കണ്ടീഷണറിന്റെ ശബ്ദം മാത്രം, മ്യൂസിക്കായി.

അകത്ത് എന്റെ ബാച്ചിലെ കട്ടയെന്ന് വിളിക്കാവുന്ന ഈജിപ്ഷ്യൻ ആണെങ്കിലും മിസ്രി സ്വഭാവം കാണിക്കാത്ത സുഹൃത്ത്. 

പുള്ളിക്കാരൻ അപ്പർ ബോഡി ട്രെയിനിങ്ങ് നടത്തുന്നു.

അപ്പോഴാണ് അത് സംഭവിച്ചത്. എന്റെ മസ്തിഷ്‌കത്തിലെ ഘ്രാണ ശക്തി കിണറ്റിൽ ഇറങ്ങി ശുദ്ധവായു കിട്ടാതെ ബോധരഹിതനായി ത്തുടങ്ങിയ അന്യ സംസ്ഥാന ത്തൊഴിലാളിയെപ്പോലേ, "സേട്ടാ ബച്ചാവോ"

എന്ന അപകട സൈറൺ മുഴക്കിയത്.

പിന്നെ ഞാൻ വഴിതെറ്റി വന്നതാണെന്ന് കൈമുദ്രകൊണ്ടും  മുഖംകൊണ്ടും അഭിനയിച്ചുകാണിച്ച് പുറത്ത് കടന്നു. 

റോഡിലെ വാഹനങ്ങളുടെ പുക ഉള്ളിലേക്ക് കഞ്ചാവ് അടിക്കുന്നതുപോലെ ആഞ്ഞു വലിച്ചു.

പട്ടി ചന്തക്ക് പോയപോലെ ചേട്ടച്ചാര് ഫ്ളാറ്റിന്റെ വാതിൽ തുറക്കുന്നതുകേട്ട് ഭാര്യ എത്തി.

" എന്തേ ഇന്ന് തുറന്നിട്ടില്ലേ?"

"തുറന്നു, കയറിയതും ഞാനടച്ചു. ഭയങ്കര B.O."

" ഈ" എന്ന ഞങ്ങൾക്ക് മാത്രം അറിയാവുന്ന ആ ശബ്ദത്തിൽ എന്റെ "കട്ട"യാവുന്ന ബക്കറ്റ് സ്വപ്നങ്ങൾ സന്തോഷത്തോടെ ഒലിച്ചുപോയി.