കരോൾ പാട്ടുകാർ

ഇന്ന് ക്രിസ്മസ്

തണുത്ത പകലുകളിൽ ചന്നം പിന്നം പെയ്ത മഴയുടെ പരിഭവം മൂടൽ മഞ്ഞായി മാറിയിരിക്കുന്നു .

വർഷങ്ങൾക്കുമുൻപ് എവിടെയോ മറന്നിട്ട മൂന്നു മുഖങ്ങൾ കരോൾ പാട്ടു കാരായി മനസ്സിലെത്തി .

ആലപ്പുഴ മെഡിക്കൽ കോളേജ് ആസ്പത്രി

പീഡിയാട്രിക്സ്‌ പരീക്ഷ . ഞാൻ പരീക്ഷക  സഹായി മാത്രം .

മഞ്ഞപിത്തം ബാധിച്ച വയറുവീർത്ത ആറുവയസ്സുകാരിയെ പരീക്ഷാർതിക്കു നല്കി മാറി നിന്നു .

ഒരുപക്ഷേ എനിക്കുമുന്പേ ഡോക്ടറാകാൻ പുറപ്പെട്ട് വഴിയിൽ വർഷങ്ങൾ കൈ വിട്ട ശരീരവും തളർന്ന മനസ്സും ...

എൻറെ ചെവിയിലോട്ടു ചരിഞ്ഞു നിന്ന് അയാള് വിറയ്ക്കുന്ന ശബ്ദത്തിൽ , "ലിവർ ഉണ്ടോ സാറേ ,ഒന്ന് പറയൂ പ്ലീസ്‌ ..."

നിസംഗതനായി ഞാൻ പറഞ്ഞു

"പരിശോധിക്കൂ ...അപ്പോളറിയാം "

ഞാൻ മുഖമുയർത്തി അടുത്ത രോഗിയുമായി നടന്നു .

.....................

നിങ്ങൾ ആരാണ് ? ക്ഷമിക്കുക , ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കഞ്ഞി തേച്ചു ബലപ്പെടുത്തിയ വെളുത്ത കോട്ട് മാത്രമേ കണ്ടുള്ളൂ . അതിനപ്പുറത്തെ വർഷങ്ങളുടെ നൊമ്പരങ്ങൾ നിങ്ങൾക്ക് മാത്രം സ്വന്തം ...

..........................

NH 17   രണ്ടു ചുമട്ടു തൊഴിലാളികൾ റോഡിലേക്ക് കയറി കൈ കാണിച്ചു . കാറിലെ പിൻ സീറ്റിൽ കൊച്ചുമകൾ പെട്ടെന്നു നിരത്തിയ കുലുക്കത്തിൽ ഉണർന്ന് കരഞ്ഞു . "It is an accident ; look that man is injured " ഭാര്യ വഴിയോരത്ത് ആൾക്കൂട്ടത്തിന കത്തെ ചോരയൊലിച്ച മനുഷ്യ ശരീരത്തെ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു .

"സാറേ ,ഒന്ന് സഹായിക്കണം ഇയാളെ ഒന്ന് ആസ്പത്രിയിലെത്തിക്കണം ."

ഞാൻ ഭാര്യയെ നോക്കി ; പിന്നെ ദയനീയത മുറ്റുന്ന മുറിവേറ്റ ഇരുപതു കാരൻ മീൻ കച്ചവട ക്കാരനെയും .

ഭാര്യ പറഞ്ഞു "പാവം " പിന്നെ മകളെയും എടുത്തു മുൻ സീറ്റിൽ ഇരുന്നു .ആതുരനേയും സഹായിയെയും പിന്നിലിരുത്തി ഓവർ സ്പീഡിൽ പാഞ്ഞു .

മെഡിക്കൽ കോളേജ് അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിലെ ഹൌസ് സർജനെ ഏല്പിച്ചു  മടങ്ങുമ്പോൾ

നിങ്ങൾ എനിക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞുവോ എന്ന് ഓർമയില്ല ; ഞാൻ ഒരു സമരിയ ക്കാരൻ മാത്രം ...

.......

അതിരാവിലെ കിഴക്കുനിന്നു വന്ന സൂര്യ രശ്മികളിൽ എന്റെ മുന്നിലെ ചില്ല് മഴവിൽ കാഴ്ചകൾ നല്കി .

മുണ്ടകൻ കഴിഞ്ഞ പാടങ്ങളിൽ ചളിക്കുണ്ടുകളും ആമ്പൽ പൂക്കളും , പിന്നെ മീൻ പിടിക്കുന്ന വെളുത്ത കൊക്കുകളും . അകലെ കണ്ടശാ ങ്കടവിൽനിന്നും അരിമ്പൂർ വരെ നോക്കെത്താത്ത കൃഷി യിടങ്ങൾ .

റോഡു വിജനം . കരിക്ക് , ഹെൽമെറ്റ്‌ വിൽപനക്കാർ ഒന്നും അന്നില്ല . സാമൂഹിക വനങ്ങളുടെ മുന്കാട്ടിയായ മരുപ്പച്ച അക്കേഷ്യ ഒരു വശ ത്തെ കാഴ്ച്ചകൾ മറച്ചു .

എങ്കിലും നേരെവന്ന വെളുത്ത മാരുതി വശം ചേർന്ന് നില്കാതെ മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ വയലിലെ ചളിക്കുണ്ടിലേക്കു സാവധാനം വഴുതി പ്പോകുന്നത് കാണാതെ പോയില്ല .

കാർ വശം ചേർത്ത് നിർത്തി . മാരുതിയുടെ ചില്ലിൽ റെഡ് ക്രോസ് ചിഹ്നം . ഒരാൾ മാത്രം .താഴോട്ടിറങ്ങി വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തെടുത്തു പുരികത്തിലും ചുണ്ടിലും മുറിവ് .

പേരുപോലും പറയാനാവാതെ പരിഭ്രമിച്ച മുഖം .

നിർബന്ധിച്ചു കാറിൽ കയറ്റി . കുറച്ചകലെ കൂടെ പഠിച്ച സുഹൃത്ത് ജോലിചെയ്യുന്ന മിഷൻ ആസ്പത്രിയിലേക്ക് കാർ തിരിച്ചു വിട്ടു .

'എന്ത് പറ്റീ ? നിയന്ത്രണം വിട്ടതാണോ ?"

"അല്ല ; ഞാൻ ഇന്നലെ നൈറ്റ്‌ ഡ്യൂട്ടി അയിരുന്നു "

ഇത് വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് ...നിങ്ങളുടെ പേരും മുഖവും എനിക്ക് ഓർമയില്ല

നിങ്ങളുടെ ഓർമ്മകൾ കരോൾ പാട്ടുകാരായി വരാനുള്ള നിമിത്തവും എനിക്കറിയില്ല ...

ഒരു പക്ഷെ ലോകത്തിന്റെ ഏതോ കോണിൽ നിങ്ങൾ ഓർമ്മകൾ പൊടിതട്ടുന്നുണ്ടായിരിക്കും ...

അത് ഒരു ദിവാസ്വപ്നമായി ഇവിടെയെത്തി ഈ മഞ്ഞിൽ മരവിച്ച മരച്ചില്ലകളിൽ ഒരു ഊഷര നൊമ്പരമായി ..